Eenheidservaring

.
Wat een eenheidservaring is, is niet uit te drukken in woorden.
Elke poging zou het wonderlijke ervan teniet doen.
Het is groter dan groot, intenser dan intens, liefdevoller dan liefde…

Een eenheidservaring zou je de Ego-dood kunnen noemen. Een doodervaring zonder dood te zijn. De persoon, de kleine “ik”, waar wij ons mee identificeren, lost op. Wat je ervaart is je ware IK, het echte Zelf. Er is connectie met het Al. De Bron.

Wat het teweegbrengt is een fundamentele verandering.

.

Pim van Lommel* cardioloog en schrijver van het boek ‘Eindeloos bewustzijn’, zegt:

“Een bijna-doodervaring is een eenheidservaring. Mensen die terugkomen na een bijna-doodervaring hebben het inzicht dat alles en iedereen verbonden is. Want alles bleek één, buiten tijd en ruimte om…”

“Tijdens deze ervaring voelen mensen zich opgenomen in een alomvattende eenheid. Ze maken deel uit van een eenheidsbewustzijn. Ze worden opgenomen in een ruimte van licht waarvan ze weten: hier ben ik thuis, hier kom ik vandaan…”

“Die absolute verbinding is een overweldigende ervaring die hun leven en hun wereldbeeld volledig omdraait. Mensen die terugkomen hebben leren inzien dat het in het leven gaat om empathie, compassie en onvoorwaardelijk liefde. Die liefde geldt in eerste instantie voor henzelf. Het gaat om accepteren wie je bent, inclusief je eigen schaduwkanten. Maar de compassie geldt evengoed voor andere mensen, de natuur en de aarde…”

“Het ontstijgen van de eigen identiteit. Zelfrealisatie. Bijzondere gevoelens van geluk en sereniteit. De illusie van afgescheidenheid verdwijnt. Verbondenheid, in eenheid, met alles wat is. Het ervaren van alles en niets tegelijkertijd. Een levensveranderende transformatie…”
.
.

*) Pim van Lommel heeft 30 jaar onderzoek gedaan naar deze ervaringen, met name bij mensen die een hartstilstand hadden overleefd. Hij publiceerde er over in het gerenommeerde tijdschrift The Lancet en schreef de bestseller ‘Eindeloos Bewustzijn’. Daarvan werden meer dan 250.000 exemplaren verkocht. Volgens van Lommel is een BDE niet te herleiden tot zuurstoftekort, en het verandert mensen blijvend. De heersende, materialistische visie van artsen op de relatie tussen hersenen en bewustzijn is te beperkt om het verschijnsel te kunnen duiden, want ons bewustzijn kan ook los van ons lichaam ervaren worden.