Van dualiteit naar eenheid

Vraag je je wel eens af wat de bedoeling is van het leven? Vergeet dan alles wat je weet en kijk opnieuw.

Ons ego laat ons denken dat we afgescheiden zijn. Dat we een individu zijn. Deze overtuiging maakt dat je leeft in afgescheidenheid, in dualiteit. Door het gevoel, afgescheiden te zijn, voel je je niet heel. Het gevolg is dat je op zoek gaat naar dingen buiten jezelf om de leegte op te vullen, om je gelukkig te voelen.

Alles is met elkaar verbonden. Wanneer je dat beseft krijgt het leven een diepere betekenis. Wij denken dat we afgescheiden zijn. Wij denken dat we los van elkaar leven. Maar we zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wij zijn één.

Wanneer je anders gaat kijken, vanuit een groter perspectief, dan zie je dat je geen blaadje bent maar een bloem. Dan zie je dat je niet de kleur geel of oranje bent maar de complete regenboog. Dan zie je dat je geen druppel bent maar de hele oceaan.

Naast dat wij ieder onze eigen “ik” zijn, vormen wij samen één “Ik”. Wanneer je begrijpt dat wij tot een groter geheel behoren, dat wij samen één zijn, dan begrijp je dat je heel bent.

Van het hoofd naar het hart

Maar het weten en het ervaren zijn twee verschillende dingen. Je kunt weten dat je tot één geheel behoort, dat wij één zijn. Maar wanneer je het niet ervaren hebt voel je nog steeds afgescheidenheid. Dit heeft te maken met de dualiteit in jezelf. Je bent niet één met jezelf. Het ego, het denken, heeft de overhand. Het leeft in de toekomt en in het verleden en verzet zich tegen hetgeen wat er nu gebeurd. Dat creëert de dualiteit.

Wanneer je de verschuiving maakt van het hoofd naar het hart dan verdwijnt het ego naar de achtergrond. Dan maak je de verschuiving van dualiteit naar eenheid. De constructie van het ego, je identificatie met je persoon en met de materie, is dan opgelost. Je wordt één met jezelf en daarmee met alles.

Ik wens je alle geluk,